"Nathan, akşam yemeği için aşağıya mı geliyorsun?"
Nathan annesinin sesini duyduğunda kapısı çalındı. On iki yaşındaki Nathan bilgisayarında nişancı video oyunu oynuyordu. Uzun boylu, esmer, yeşil gözlü bir çocuktu. Oyunlarda iyiydi; Ateş etmeyi, uzaylıları öldürmeyi ve yoluna çıkan her türlü engeli seviyordu. Nathan'ın en sevdiği nişancı video oyunu Destiny Franchise'dı. Bu gece çevrimiçi olarak Destiny 2 hikaye oyununu oynuyordu ama web sitesi aniden kapandı. Bilgisayarını kapatıp tekrar açtı. Oyunun web sitesine giriş yaptı ancak uzaylıları öldürmeyi içeren yeni ve tüyler ürpertici bir oyun buldu. Oyunu seven çılgın bir hayran tarafından geliştirilen yeni bir Destiny 2 hikayesiydi. Bungie logosu, ağzından insan bacağı çıkan bir ejderhanın logosuyla değiştirildi. Nathan bu yeni oyunu sevdi.
Grafikler o kadar gerçekçiydi ki ne zaman bir uzaylıyı öldürse ekranının her yerine kan sıçradı. Bir uzaylının kafasına bir dizi kurşun sıkarken adrenalin patlaması hissetti.
"Nathan." Annem aradı.
"Geliyorum." Nathan dedi.
"Acele etmek; İnsanları bekletmenin kabalık olduğunu biliyorsun, dedi annem.
Nathan'ın babasının doğum günüydü, bu yüzden evde misafirleri vardı.
"Oyunu gerçeklik moduna yükseltmek ister misiniz?”Kadınsı bir bilgisayar sesi sordu.
"Evet."
"Yalnız mısın? Gerçeklik modu tehlikelidir ve yalnızken oynanmalıdır.”
"Evet." Nathan yalan söyledi.
Havayı bir çığlık sesi doldurdu ve Nathan'ın odası bilgisayar ekranında belirdi. Evin diğer bölümleri de ekrana geldi. Nathan alt kattaki misafirleri görebiliyordu; büyükbabası mutfaktaydı, annesi ise kapısının önündeydi.
Uyarıldın.
Kalbi kulaklarında çarpıyordu ve çılgınca bir şeyin olmak üzere olduğunu biliyordu.
Yalan söyledin. Bu gece olacakların sorumluluğunu alıyor musun?
"Evet," diye yazdı Nathan.
Bilgisayar ekranından kırmızı parlak bir ışık parladı. Işık karşısında büyülendi. Nathan'ın gözleri parlayana kadar yavaşça değişti. Kafasında bir yanma hissetti ve bağırdı. Yolunu bulmak için kollarını hareket ettirerek odadan dışarı çıktı.
"Arkanızda bir uzaylı var." Bilgisayarın sesi kulaklarına fısıldıyordu.
Nathan hızla dönüp merdivenin yanındaki ateş maşasını aldı.
"Nathan, iyi misin?" Annesi sordu.
Ona yaklaşırken ateş çubuğunu başının üzerine kaldırdı. Korku etrafını sardığında bir adım geri gitti. Nathan farklı ve korkutucu görünüyordu.
"Biri polisi arasın!" Çığlık attı.
Nathan uzaylının çığlık sesini duydu. Demir ateş çubuğunu uzaylıya doğrulttu ve yaratığın midesini deldi. Nathan ütüyü çıkardı ve üzerindeki kanı yaladı. Annesinin cesedini tekmeledi ve hayvan merdivenlerden yuvarlanarak büyük bir gürültüyle yere düştü.
Nathan'ın ailesi yemek odasından dışarı fırladı. Yerdeki cesedi görünce çığlık attılar. Nathan ailesine baktığında onları tanıyamadı. Onların uzaylı olduklarını düşünüyordu; babası tehlikeli bir yırtıcıya benziyordu. Maşayı babasına fırlattı ve bu onun kalbini delip geçti. Diğerleri çığlık atarak kapıya doğru koştular. Nathan kapıya baktı ve kapı kapandı. Konuklar ve Nathan'ın kardeşleri kapıyı açmaya çalışırken çığlık attılar.
Nathan'ın ablası Anne yemek masasının altına saklanırken polisi aradı. Nathan babasının cesedinin üzerinde durdu ve demiri birkaç kez göğsüne sapladı. Mekanik bir şekilde gülerken yüzüne kan sıçradı.
Nathan hâlâ oyunu oynadığını düşünüyordu. Oyunun geliştirilmiş versiyonunu çok sevdi, o kadar gerçekçi görünüyordu ki uzaylıların kan donduran çığlıkları kulaklarında yankılanıyordu. Nathan demiri babasının kalbine sapladı ve onu söktü. Parmaklarını elindeki kanlı organın üzerine sürdü, sıcaktı.
Anne kardeşinin arkasından sürünerek onun üzerine atladı. Nathan onu duvara fırlattı ve kafatası çatladı. Anne yere yığılırken yüzünün yanlarından kalın, grimsi bir madde sızdı. Nathan kapıda bulunan, kapıyı açmaya çalışan misafirlere baktı. Bir adamı yakasından yakaladı ve ateş çubuğunu ağzına soktu, adamın ağzından kan fışkırdı ve beyaz gömleğine damladı. Nathan kanı görünce büyük bir heyecan hissetti; demiri adamın sağ gözüne soktu ve gözünü çıkardı.
Nathan cesedi yere attı ve diğerlerine doğru yürüdü. Kapı aniden açıldı ve bazı polisler ellerinde silahlarla içeri daldı.
"Geri adım atmak." Polisler bağırdı.
Evdeki ışıklar aniden söndü ve Nathan'ın odasındaki bilgisayar da kapandı. Yere düştü; sarsıldı ve sonra bilincini kaybetti.
Birkaç saat sonra Nathan bir akıl hastanesinde uyandı. Elleri ve ayakları yatağa zincirlenmişti.
Bir daha asla aynı olmadı.
Her zaman çılgınca bir öldürme dürtüsü duyuyordu; Bazen bu dürtü o kadar güçlüydü ki dişleriyle kollarındaki etleri koparıyordu.
Nathan'ın büyükbabası polislere oyundaki bir şeyin torununu değiştirdiğini söyledi ama kimse ona inanmadı. Polisler Nathan'ın bilgisayarını kontrol etti ama tarama geçmişinde buldukları tek şey zararsız bir nişancı video oyununun bağlantısıydı.
