"नाथन, तू जेवायला खाली येत आहेस?"
आईचा आवाज ऐकताच नाथनच्या दारावर टकटक झाली. बारा वर्षांचा नॅथन त्याच्या संगणकावर शूटर व्हिडिओ गेम खेळत होता. तो हिरव्या डोळ्यांचा उंच, गडद केसांचा मुलगा होता. तो खेळांमध्ये चांगला होता; त्याला गोळीबार करणे, एलियन मारणे आणि त्याच्या मार्गात कोणताही अडथळा येत असे. नॅथनचा आवडता शूटर व्हिडिओ गेम डेस्टिनी फ्रँचायझी होता. आज रात्री, तो ऑनलाइन डेस्टिनी 2 स्टोरी गेम खेळत होता, परंतु वेबसाइट अचानक बंद झाली. त्याने आपला संगणक बंद केला आणि नंतर तो पुन्हा चालू केला. त्याने गेमच्या वेबसाइटवर लॉग इन केले, परंतु त्याला एक नवीन भितीदायक गेम सापडला ज्यामध्ये एलियन मारणे समाविष्ट होते. ही एक नवीन डेस्टिनी 2 कथा होती जी एका वेड्या चाहत्याने विकसित केली होती ज्याला गेम आवडत होता. बुंगी लोगोची जागा ड्रॅगनच्या लोगोने बदलली होती ज्याच्या तोंडातून मानवी पाय चिकटला होता. नॅथनला हा नवीन खेळ आवडला.
ग्राफिक्स इतके वास्तविक होते की जेव्हा जेव्हा त्याने एलियन मारला तेव्हा त्याच्या स्क्रीनवर रक्त सांडले. त्याने एलियनच्या डोक्यात गोळ्या झाडल्या म्हणून त्याला एड्रेनालाईनची गर्दी जाणवली.
"नाथन." आईने हाक मारली.
"मी येतोय." नाथन म्हणाले.
"लवकर कर; तुम्हाला माहीत आहे की लोकांना वाट पाहणे हे असभ्य आहे,” मम्मी म्हणाली.
नाथनच्या वडिलांचा वाढदिवस होता, त्यामुळे त्यांच्या घरी पाहुणे आले होते.
"तुम्हाला गेम रिअॅलिटी मोडमध्ये अपग्रेड करायचा आहे का?”एका स्त्री संगणकाच्या आवाजाने विचारले.
"होय."
“तू एकटाच आहेस का? रिअॅलिटी मोड घातक आहे आणि तुम्ही एकटे असताना प्ले केले पाहिजे.”
"हो." नाथन खोटे बोलले.
एक किंचाळणारा आवाज हवा भरली आणि नाथनची खोली संगणकाच्या स्क्रीनवर दिसू लागली. घराचे इतर भागही पडद्यावर दिसू लागले. नाथन पाहुण्यांना खाली पाहू शकत होता; त्याचे आजोबा स्वयंपाकघरात होते, तर आई त्याच्या दाराबाहेर होती.
तुम्हाला इशारा दिला होता.
त्याचे हृदय त्याच्या कानात धडकले, आणि त्याला माहित होते की काहीतरी वेडा होणार आहे.
तू खोटे बोललास. आज रात्री जे काही घडेल त्याची जबाबदारी तुम्ही घेता का?
"हो," नॅथनने टाईप केले.
कॉम्प्युटरच्या स्क्रीनमधून लाल चमकणारा दिवा बाहेर पडला. प्रकाशाने तो मंत्रमुग्ध झाला. नॅथनचे डोळे हळू हळू चमकत होते. त्याच्या डोक्यात जळजळ जाणवली आणि तो ओरडला. तो आपला मार्ग शोधण्यासाठी हात फिरवत खोलीच्या बाहेर पडला.
"तुमच्या मागे एक एलियन आहे." संगणकाचा आवाज त्याच्या कानात घुमला.
नॅथनने चकरा मारत जिन्याच्या बाजूला असलेला फायर पोकर पकडला.
"नाथन, तू ठीक आहेस ना?" त्याच्या आईने विचारले.
तिच्या जवळ जाताच त्याने फायर पोकर डोक्यावर उचलला. तिच्याभोवती भीतीचे सावट पसरले म्हणून तिने एक पाऊल मागे घेतले. नाथन वेगळा आणि भितीदायक दिसत होता.
"कोणीतरी पोलिसांना बोलवा!" ती किंचाळली.
नाथनला एलियनचा ओरडण्याचा आवाज ऐकू आला. त्याने लोखंडी फायर पोकरला एलियनवर लक्ष्य केले आणि ते प्राण्याच्या पोटात घुसले. नॅथनने लोखंड बाहेर काढले आणि त्यावरचे रक्त चाटले. त्याने त्याच्या आईच्या शरीरावर लाथ मारली आणि ती पायऱ्यांवरून खाली लोटली आणि जोरात जमिनीवर पडली.
नाथनचे कुटुंब जेवणाच्या खोलीतून बाहेर आले. जमिनीवर मृतदेह पाहून त्यांनी आरडाओरडा केला. जेव्हा नाथनने आपल्या कुटुंबाकडे पाहिले तेव्हा तो त्यांना ओळखू शकला नाही. त्याला वाटले ते एलियन आहेत; त्याचे वडील धोकादायक शिकारीसारखे दिसत होते. त्याने त्याच्या वडिलांकडे निर्विकार फेकले आणि ते त्याच्या हृदयातून गेले. इतरांनी आरडाओरडा केला आणि दरवाजाकडे धाव घेतली. नॅथनने दरवाजाकडे पाहिले आणि ते बंद झाले. पाहुणे आणि नाथनच्या भावंडांनी दरवाजा उघडण्याचा प्रयत्न केला असता त्यांनी आरडाओरडा केला.
नॅथनची मोठी बहीण अॅनी जेवणाच्या टेबलाखाली लपून बसल्याने पोलिसांना बोलावले. नाथन आपल्या वडिलांच्या अंगावर उभा राहिला आणि त्याच्या छातीवर लोखंडी वार केले. तो यांत्रिकपणे हसत असताना त्याच्या चेहऱ्यावर रक्त उडाले.
नॅथनला वाटले की तो अजूनही खेळ खेळत आहे. त्याला गेमची अपग्रेड केलेली आवृत्ती आवडली, ती खूप खरी दिसत होती आणि एलियन्सच्या रक्तबंबाळ किंकाळ्या त्याच्या कानात घुमत होत्या. नॅथनने वडिलांच्या हृदयावर लोखंडी वार केले आणि ते फाडून टाकले. त्याने हातातील रक्ताळलेल्या अवयवावर बोटे चोळली, उबदार वाटले.
अॅनी तिच्या भावाच्या मागे धावली आणि त्याच्यावर उडी मारली. नॅथनने तिला भिंतीवर फेकले आणि तिची कवटी फुटली. अॅनीच्या चेहऱ्याच्या बाजूने जाड राखाडी रंगाचे पदार्थ बाहेर पडले कारण ती जमिनीवर घसरली. नॅथनने दार उघडण्याच्या प्रयत्नात असलेल्या पाहुण्यांकडे पाहिले. त्याने एका माणसाला त्याच्या कॉलरने पकडले आणि फायर पोकर त्याच्या तोंडात अडकवले, त्या माणसाच्या तोंडातून रक्त बाहेर पडले आणि त्याचा पांढरा शर्ट खाली पडला. रक्ताच्या थारोळ्यात बघून नाथनला खळबळ माजली; त्याने त्या माणसाच्या उजव्या डोळ्यात लोखंड सरकवला आणि त्याचा डोळा बाहेर काढला.
नॅथनने मृतदेह जमिनीवर फेकून दिला आणि इतरांच्या दिशेने सरकला. अचानक दरवाजा उघडला आणि काही पोलिस हातात बंदुका घेऊन आत घुसले.
"मागे जाने, पीछेहाट होणे, परत फिरणे." पोलीस ओरडले.
घरातील दिवे अचानक गेले आणि नाथनच्या खोलीतील संगणक बंद झाला. तो जमिनीवर कोसळला; झटका आला आणि नंतर तो बेशुद्ध झाला.
काही तासांनंतर, नाथनला मानसिक रुग्णालयात जाग आली. त्याचे हात-पाय बेडवर बेड्या ठोकले होते.
तो पुन्हा पूर्वीसारखा नव्हता.
त्याला नेहमी मारण्याची वेडी इच्छा वाटायची; काहीवेळा, तीव्र इच्छा इतकी तीव्र होती की त्याने आपल्या हातावरील मांस दातांनी फाडून टाकले.
नॅथनच्या आजोबांनी पोलिसांना सांगितले की गेममधील काहीतरी त्याच्या नातवाला बदलले, परंतु कोणीही त्याच्यावर विश्वास ठेवला नाही. पोलिसांनी नाथनचा संगणक तपासला, परंतु त्याच्या ब्राउझिंग इतिहासात त्यांना जे काही आढळले ते निरुपद्रवी शूटर व्हिडिओ गेमची लिंक होती.
